من چقدر خوشبختم ماریا! آیا ممکن است؟ آنچه در وجودم پر می‌زند از جنس شادیِ دلدادگی‌ست. اما در عین حال تلخی رفتنت را می‌چِشَم. غم چشم‌هایت را، وقتِ وداع. واقعیت این است که طعم با تو بودن طعمی‌ست بین اضطراب

از همه وقیح‌تر آن پسره فرانسوی رمان‌نویس بود که به هر قیمتی شده می‌خواست شوهر من بشود. به او گفته بودم که من وطنم را دوست دارم و نمی‌خواهم با تو زندگی کنم. این پسرک که همیشه دستش در جیب

انقاب فرهنگی ب همنظور پا کسازی دانشگ ا هها، تأسیس شورای عالی انقاب فرهنگی، تألیف کتب متناسب با فرهنگی جمهوری اسامی ایران و… ازجمله اقدامات مهم و کلیدیِ نظام در راستای ترویج فرهنگی اسام یایرانی ب هشمار م یرود. استقلال

هر چه فرهنگ ما مبتذل تر شود، ارزشهایی هم که به فرزندانمام می اموزیم، خشن تر میشوند.

دنیا درونت را نمی‌بیند و ذره‌ای عین خیالش نیست که در زیر این پوست و استخوان و قالب ظاهری چه امیدها و رؤیاها و غم‌ها نهفته است. به همین سادگی و پوچی و بی‌رحمی است.

هیچ‌گاه چهره‌ی اولین زنی را که به من برای گرفتن جان شوهرش مراجعه کرد، فراموش نمی‌کنم. ترس در نگاهش موج می‌زد، اما پشت آن ترس، شعله‌ای از تصمیم و جسارت می‌درخشید؛ شعله‌ای که در بسیاری از ما زنان خاموشش کرده‌اند.

چیزی به نام لطف رایگان وجود ندارد.

با سری در مرز انفجار، زیر پتو خزیدم. دلم بی خیالی چند هفته قبل را می خواست. صدای پیام تلگرام بلند شد. بی رمق، گوشی را از زیر تخت برداشتم. همان ناشناس بود. بغض سیب شد و در گلویم غلتید.

هدف استکبار ، گسستن مردم از آرمان های اجتماعی و سیاسی اسلام است.

گذشته از رسالت کلی اش در زندگی، که خدمت به تزار و میهن بود، همیشه هدفی دیگر نیز داشت که آن را دنبال می کرد و این هدف، هرقدر هم ناچیز بود، او تمام توان خود را صرف رسیدن به

نور چو فواره زند بوسه بر این باره زند رشک سلیمان نگر و غیرت جمشید مرا هر سحر از کاخ کرم چون که فرو مینگرم بانگ لک الحمد رسد از مه و ناهید مرا چون سر زلفش نکشم سر ز

برای کسی که او را حاضر ببیند، غایب نیست! علی‌ایّ‌حال، غیبتِ مطلقه نیست. برای کسانی که او را حاضر می‌بینند، و در هر دم هر چه از او بخواهند، مستجاب می‌بینند، غیبت نیست! بلی؛ عدل عمومی که شرط آن یک