خانم تریکسی ذره‌بینش را روی روزنامه گرفت و گفت «ای وای، چه بلایی سرش اومده.» بیچاره گلوریا. به‌نظر می‌آمد که آسیب دیده. «این آقای رایلیه؟» «بله. فکر کنم یادت اومد. اون می‌گه تو نامه رو نوشتی.» «اون می‌گه من نوشتم؟»

باد سرد شب در پنجره‌های خانه‌ی دورافتاده می‌پیچید، جایی که وینی تنها زندگی می‌کرد؛ با خاطره‌ها، با سکوتی سنگین که سال‌ها در دیوارها نشسته بود. شبی، صدایی آمد. زوزه‌ی حیوان نبود، صدای انسانی بود… و بعد، کودکی در برف پیدا

اما متأسفانه به دلایل واهی همچون شرم و حیای افراطی و یا دید غیر واقع بینانه اجتماع به این موضوع، آموزش‌های لازم پیش از زفاف به زوجین جوان ارائه نمی‌شود و آن‌ها در طول زندگی دچار مشکل و یا سردرگمی

هنگامی که بازدیدکنندگان امروزی در تکاپو میان مقبره‌ها و مجسمه‌های باستانی، عکاسی می‌کنند و بقایای کاخ‌های داریوش و خشایارشاه را می‌ستایند، اغلب متوجه جایگاه فلزی زنگ‌زده‌ای در حاشیۀ آن می‌شوند: ردیف‌هایی از صندلی‌های خالی از تماشاگر، شبیه به صندلی‌های زمین

آن‌گاه كه دنیاپرستانِ كور والی حكومت اسلام شوند، كار بدین‌جا می‌رسد كه در مسجدهایی كه ظاهر آن را بر مذاق ظاهرگرایان آراسته‌اند، در تعقیب فرایض، علی را دشنام می‌دهند؛ و این رسم فریب‌كاران است: نام محمد را بر مأذنه‌ها می‌برند،

ضریب جینی در اکثر کشورها سیر صعودی داشته است که نشانگر افزایش فاصلۀ طبقاتی و دورشدن از عدالت اجتماعی است؛

رفتار ناپسند خاصی در موردم ذکر نمی‌کردند، حتی نمی‌توانستند کتمان کنند که بعضی از اعمالم موید جوانمردی و سخاوتم هستند؛ اما می‌گفتند مردی ضداخلاقم و قابل اطمینان نیستم: دو صفتی که خوشبختانه اختراع شده‌اند تا اعمالی را که درک نمی‌کنند،

یعنی ملاک دوستی‌تان خدا باشد. یعنی اگر دوستت گناه کرد و کاری کرد که خدا دوست ندارد، دیگر او را دوست نداشته باشید؛ حتی اگر بچه و فرزندت یا همسرت طوری عمل کرد که خلاف دین است-خلاف دستورات خداست- مثلاً

محض خارج شدن کلمات از دهانتان دیگر نمی‌توانید آن‌ها را سر جایشان برگردانید. کلمات را تحت کنترل خود درآورید. به ویژه حواستان به سخنان طعنه‌آمیز باشد. رضایت زودگذری که از گفتن جملات نیش‌دار به دست می‌آورید، شاید برایتان بسیار گران

بايد يه آدم با سواد معمولی باشی تا بعدش بتونی به يه آدم غيرمعمولی باسواد تبديل بشی. شاهی كه با تاج پادشاهی برتخت پادشاهی نشسته، اگه موقعی كه يه شاهزاده بود، الفبا را ياد نمی‌گرفت، حالا نمی‌تونست بشينه و قانون

روی زمین سرد زانو زد. گچ را خُرد کرد. انگشت‌هایش قرمز و حساس شدند. گچ را روی خطوط آجری کشید. دو پا، یک بدن، دو دست، بدون سر. آن‌قدر ادامه داد تا پنج شکلک رقصان کنار هم قرار گرفت. انگار

متأسفانه مثل همیشه به این نتیجه رسیدم که کار همیشه در لحظات تعیین‌کننده ایجاد مزاحمت می‌کند.