مریم

«لَئِنْ تَرَوْنَ أَنَّهُ لَیسَ لَنَا مَعَکمْ أَعْینٌ نَاظِرَةٌ أَوْ أَسْمَاعٌ سَامِعَةٌ لَبِئْسَ مَا رَأَیتُمْ وَ اللَّهِ لایخْفَی عَلَینَا شَی‌ءٌ مِنْ أَعْمَالِکمْ فَاحْضُرُونَا جَمِیلًا وَ عَوِّدُوا أَنْفُسَکمْ الْخَیرَ وَ کونُوا مِنْ أَهْلِهِ تُعْرَفُونَ بِهِ فَإِنِّی بِهَذَا آمُرُ وُلْدِی وَ شِیعَتِی» (اگر گمان می‌کنید که برای ما چشمانی نظاره‌گر و گوش‌هایی شنوا همراه شما نیست، چه بد گمانی دارید. به خدا قسم! هیچ چیزی از اعمال شما بر ما مخفی نمی‌شود؛ پس ما را به نیکی حاضر بدانید و خود را بر کار خیر عادت دهید و از اهل خیر باشید، تا به آن شناخته شوید. همانا من فرزندانم و شیعیانم را به این کارها دستور می‌دهم).