خدیجه

میرزا صالح سودای آموختن زبان انگلیسی را داشت تا به دانشی دست یابد که مخزنش به قول او در «مدرسه‌های آکسفورد» بود. او با مأموریتی پا به انگلستان گذاشته بود و هیچ‌چیز جز آن برایش معنی نداشت؛ شاهزادهٔ نایب‌السلطنه او و همراهانش را فرستاده بود تا برای حفظ ایران از گزند امپراتوری روسیه، که دو سال پیش‌تر استان‌های شمال‌غربی ایران را اشغال کرده بود، به کسب جدیدترین آموزه‌های علمی بپردازند.