گزیده ای از در جستجوی زمان از دست رفته

مارسل پروست؛ نویسندۀ فرانسوی در 10 ماه ژوئن سال ۱۸۷۱ درست چهل روز پس از پایان خونین کمون پاریس در اوتوی پاریس به دنیا آمد.

پدرش پزشکی معروف و محقق بیماری وبا در آسیا و اروپا بود و مادرش فرزند یک دلال ثروتمند از بورس بود که به هنر و ادبیات علاقه‌ داشت.چون از کودکی به بیماری آسم و تنگی نفس مبتلا شد کمتر از خانه خارج می شد و بیشتر در منزل و در کنار مادر بود. انس خاصی که پروست با مادرش داشت باعث شد تا آثارش تحت تأثیر این احساس باشد. مارسل در دانشگاه سیاست خواند و تصمیم داشت تا وارد دستگاه دیپلماسی شود اما بعد تصمیم گرفت که تمام زندگی اش را صرف ادبیات کند. او در سال ۱۸۹۲ وارد محافل اشرافی ادبی شد و با آناتول فرانس آشنا شد. در ۲۵ سالگی نخستین اثرش «از خوشی ها و روزها» را منتشر کرد که آناتول فرانس که مشهورترین نویسندۀ آن دوران بود بر آن مقدمه نوشت. پروست پس از نگارش رمان «ژان سنتوی» که دربردارندۀ بسیاری از تم ها و شخصیت های رمان «در جست و جوی زمان از دست رفته» بود، عزم خود را جزم کرد تا بر روی رمانی کار کند که ۲۰ سال از عمرش را به خود اختصاص داد و در آخرین ساعات زندگی اش کامل شد و مشهورترین و پُرمخاطب ترین اثر او شناخته می شود.
برخی پروست را سمبل فرانسه می دانند چرا که تمام آداب و سنت های فرانسوی در اخلاق و آثار او به چشم می خورند.

وی از کودکی بیمار بود و هیچ وقت سلامتی پایداری نداشت تا این که در سال ۱۸۸۰ برای نخستین بار دچار حملهٔ بیماری آسم شد و پس از آن در ماه اکتبر سال ۱۹۲۲ به برونشیت دچار شد و سرانجام در اثر استمرار مشکلات ریوی در 18 ماه نوامبر همان سال جان سپرد و در گورستان پرلاشز به خاک سپرده شد.