مارسل پروست؛ نویسندۀ فرانسوی در 10 ماه ژوئن سال ۱۸۷۱ درست چهل روز پس از پایان خونین کمون پاریس در اوتوی پاریس به دنیا آمد.
پدرش پزشکی معروف و محقق بیماری وبا در آسیا و اروپا بود و مادرش فرزند یک دلال ثروتمند از بورس بود که به هنر و ادبیات علاقه داشت.چون از کودکی به بیماری آسم و تنگی نفس مبتلا شد کمتر از خانه خارج می شد و بیشتر در منزل و در کنار مادر بود. انس خاصی که پروست با مادرش داشت باعث شد تا آثارش تحت تأثیر این احساس باشد. مارسل در دانشگاه سیاست خواند و تصمیم داشت تا وارد دستگاه دیپلماسی شود اما بعد تصمیم گرفت که تمام زندگی اش را صرف ادبیات کند. او در سال ۱۸۹۲ وارد محافل اشرافی ادبی شد و با آناتول فرانس آشنا شد. در ۲۵ سالگی نخستین اثرش «از خوشی ها و روزها» را منتشر کرد که آناتول فرانس که مشهورترین نویسندۀ آن دوران بود بر آن مقدمه نوشت. پروست پس از نگارش رمان «ژان سنتوی» که دربردارندۀ بسیاری از تم ها و شخصیت های رمان «در جست و جوی زمان از دست رفته» بود، عزم خود را جزم کرد تا بر روی رمانی کار کند که ۲۰ سال از عمرش را به خود اختصاص داد و در آخرین ساعات زندگی اش کامل شد و مشهورترین و پُرمخاطب ترین اثر او شناخته می شود.
برخی پروست را سمبل فرانسه می دانند چرا که تمام آداب و سنت های فرانسوی در اخلاق و آثار او به چشم می خورند.
وی از کودکی بیمار بود و هیچ وقت سلامتی پایداری نداشت تا این که در سال ۱۸۸۰ برای نخستین بار دچار حملهٔ بیماری آسم شد و پس از آن در ماه اکتبر سال ۱۹۲۲ به برونشیت دچار شد و سرانجام در اثر استمرار مشکلات ریوی در 18 ماه نوامبر همان سال جان سپرد و در گورستان پرلاشز به خاک سپرده شد.
