حامد

وقتی داستان‌های غم‌انگیز می‌خوانیم، با شهامت، خودمان را در آن موقعیت‌ها تصور می‌کنیم، ولی به‌محض اینکه واقعاً غصه‌دار می‌شویم، تازه می‌فهمیم تحمل‌کردنش چه کار سختی است، این‌طور نیست؟