مریم

این کلامی را که به شخصی که نزدیک خودم است، می‌گویم و او می‌شنود، قبل از این‌که او بشنود، «أذن اللّه السّامعه» (گوش شنوای خداوند)، حضرت (عج) جلوتر می‌شنود. حرف من با جلیس (همنشین) خودم را او زودتر از جلیس من می‌شنود، و همچنین زودتر از این‌که من کلام جلیسم را بشنوم [حضرت (عج) می‌شنود]. همچنین در دیدن‌ها، برقی (نوری) که مثلاً هست، [سرعت و زمان رسیدنش] اندازه‌ای و حدی دارد [تا این‌که دیدن تحقق یابد]، اما [دیدن] او دیگر محدود نیست، اگر کسی از [طریق] این مطالب معرفت پیدا کند، می‌فهمد مسأله ظهور امام (ع) و غیبت امام (ع) این‌گونه است که ما او را نمی‌بینیم، او ما را می‌بیند؛ ما کلامش را نمی‌شنویم، او کلام ما را می‌شنود.