«تو فقط آنی از گرین گیبلزی. هرچقدر هم سعی کنم خودم را بانو کوردیلیا تصور کنم، بازهم خودم را همین شکلی می‌بینم. اما آنی از گرین گیبلز بودن، هزاران بار بهتر از آنی‌ای است که به هیچ کجا تعلق ندارد.»

بابا خودش لوبیا را پاک می‌کرد… می‌گفت که می‌توانیم درِ اجاق را باز بگذاریم و خودکشی کنیم. مادرم دیگر حتی جواب این‌جور چیزها را هم نمی‌داد… بابا می‌گفت این‌ها همه‌ش تقصیر «فراماسون»هاست… تقصیر دریفوس!… همه جنایتکارهای دیگری که افتاده‌اند به

همهٔ ما در دوران کودکی این احساس زیبا را تجربه کردیم که همه چیز خوب است، هر روز شاهد هیجان و ماجراهای بیشتر خواهیم بود و هیچ چیز نمی‌تواند مانع سرخوشی جادویی ما باشد، اما زمانی که بزرگ شدیم؛ مسئولیت‌ها،

گوستاو ایفل دیوانه‌وار عاشق زنی به نام اَمِلی بود. دلیل این‌که حرف A بیشتر از یه قرنه که بر پاریس حکومت می‌کنه، دلبستگی اون مرد به این حرفه.»

صبح فردا، مهدی و یونس به حسینیه رفتند. یونس چمدان مشکی بزرگش را همراهش آورده بود. فضای حسینیه این‌قدر بزرگ بود که مردم روستا نمی‌توانستند آن را یک‌دست فرش کنند. هر قسمت آن، مخصوصاً نیمهٔ انتهایی‌اش، مثل لحاف چهل‌تکه شده

گفت: «علی یک شخص نیست پیرمرد. او چون انسان‌هایی نیست که در جسمانیت خویش خلاصه می‌شوند. علی نوعی ایمان، نوعی اسلام و نوعی حیات است، همان‌گونه که معاویه چنین است. نزدیکی به علی فقط دیدار او نیست بلکه چون او

اگر زمانی قرار شد سفر بروم فکر می‌کنم دلم می‌خواهد قبل از حرکت جزئی‌ترین ویژگی‌های شخصیتی‌ام را یادداشت کنم تا وقتی برمی‌گردم بتوانم مقایسه کنم که چه بوده‌ام و چه شده‌ام. جایی خواندم بعضی مسافرها جوری قیافه و رفتارشان عوض

خودتان که در آن جلسه بودید، می‌گفتید: رنگ از روی یحیی‌بن‌اکثم پرید و به لُکنت افتاد. شما می‌گفتید که یحیی فقط یک سؤال از جواد پرسید. گفت: کَفّارهٔ گناه کسی که در لباس اِحرام، حیوانی را شکار کند، چیست؟ جواد

لیلی گفت: شما چجوری از تونس تا این‌جا اومدین؟ حیاه گفت: برادران داعشی برای ما توی لیبی ویزای کار جور کردند و ما اول رفتیم لیبی، چند روزی اون‌جا منتظر موندیم و بعدش با هواپیما اومدیم ترکیه. الآن هم که

آدم باید خودش رو از اتفاق‌ها دور کنه. کسی که نمی‌تونه فراموش کنه، خودش رو پرت می‌کنه جلوی زمان و له می‌شه، اما من می‌خوام انتقام بگیرم.

همان‌طور که گنجینه‌ها در ویرانه‌ها پنهان‌اند، هرچه که هست و باید باشد، در قلبِ ویران است!

… به خدا سوگند اکنون خود را میان بهشت و دوزخ می بینم. اما من بهشت را انتخاب خواهم کرد. هر چند مرا پاره پاره کنند و بسوزانند! اسب، رو به خیام حسین ع داشت. خود را به اسب سپردم.