شاعر این سیب حکایات فراوان دارد چتر بردار که این رایحه باران دارد

ما شک‌های خود را فرو می‌خوریم و از گله پیروی می‌کنیم، زیرا نمی توانیم خود را پیشگام درک حقایق دشواری بدانیم که پیش از این ناشناخته بوده است.

در جزیره‌ای در سواحل ایرلند، مهمانان گرد هم می‌آیند تا در یک جشن عروسی شرکت کنند. داماد، یک ستاره‌ی تلویزیونی خوش‌تیپ و جذاب است و عروس، زنی باهوش و جاه‌طلب و ناشر یک مجله است. تمام ویژگی‌های این جشن عروسی،

تو کربلای سکوتی و چارده قرن است نشسته‌ایم سر سفرۀ مُحرم تو

اگر بتوانی به هر نسخه‌ای از خودت سر بزنی—آن‌که عاشق شد، آن‌که تسلیم شد، آن‌که جنگید، آن‌که بخشید یا نابود کرد—کدام را انتخاب می‌کنی؟ در بی‌نهایت زندگی که ممکن بود داشته باشم، همیشه یک چیز مشترک بود: تو. هر مسیری

«خدا صحرا را آفرید تا انسان از دیدن سایه نخل‌ها شاد شود

خوبی را در همه‌جا می‌شد يافت حتی در بدترين کسان که هميشه نسبت به کسی خوب‌اند، و هميشه در ميان لعن و نفرين جمعيتی، هستند صداهای خاکسارانه و تک‌افتاده‌ای که از آن‌ها سپاسگزار باشند و ستايش‌شان کنند

با نخلستان مأنوس بودم. گاهی همان جا سر زمین، غذا می‌خوردم. خوراکم نان سبوس‌دار جو بود. گاهی هم گندم. زیاد اهل گوشت‌خواری نبودم. معتقدم نباید معده را قبرستان کرد. سرکه یا نمک، خورشت‌هایی بودند که اغلب با نان می‌خوردم. هیچ‌وقت

.خب اگر حاضر نیستید پولتان را به او بدهید، چرا حاضرید بدنتان را دراختیار او بگذارید. » : بدن شما بسیار با ارزش تر از تمام پول هاي دنیا است

ناگهان سر به سوی آسمان بلند کرد و با همه وجود فریاد کشید چرا من!

اگر می‌خواهیم راهی را تا پایان ادامه دهیم، باید کارهای ضروری اولیه را انجام دهیم و باید خودمان را برای پیروز شدن آماده کنیم.

سه روز بعد گفت «مرجان، می آی بریم سینما؟ سینما فرهنگ تارکوفسکی گذاشته لامصب». از اتوبوس پیاده می شوم، یک پسر افغان کنار مأمور ایستاده که صورتش را می بینم، صدایش را نمی شنوم، ولی دارد حرف می زند.