من از درد کشیدن میترسیدم

و با این‌همه، گفتم که، برای دگرگون‌کردنِ جهانی چنین افسرده و غمزده، و شفا‌دادنِ جهانی چنین دردمند، طبیب، حق‌ندارد بر سر بالینِ بیمار خویش بگرید، و دقایقِ معدودِ نشاط را از سالهای طولانیِ حیات بگیرد. چشمِ کودکان و بیماران، به

از کوشش بیهوده خود دست کشیدم در بستر مرداب چه حاجت به تکاپوست

از مسئولین گروه پیکار بود. با رژیم شاه میجنگید. به همین دلایل سال ۵۳ از دانشگاه اخراج شد. افکار کمونیستی داشت. اما برای نابودی شاه بسیار تلاش کرد و زندان رفت. بعد از انقلاب باز هم از دانشگاه اخراج شد.

ایران در زمرۀ کشورهای پایین شاخص جهانی گرسنگی منبع: گزارش شاخص جهانی گرسنگی در سال 2018 م

زخمی اگر بر قلب بنشیند، تو، نه می توانی زخم را از قلبت وابکنی، و نه می توانی قلبت را دور بیاندازی. زخم تکه ای از قلب توست. زخم اگر نباشد، قلبت هم نیست. زخم اگر نخواهی باشد، قلبت را

حس می کردم با هر فینی که می زنم خون قل می زند و از آب می جوشد و بالا می آید.*خون دریا* می جوشید و هر ثانیه یک نفر بلند می گفت *یا حسین

من هیچ‌وقت در زندگی نفهمیده‌ام که چه می‌خواهم. همیشه قوای متضادی مرا از یکسو به سوی دیگر کشانده و من نتوانسته‌ام دل و جان فدای یک طرف بکنم و طرف دیگر را از خود برانم. بدبختی من در همین است.

به‌نظر من آدم‌ها همیشه دنبال جواب نیستند. گاهی فقط می‌خواهند کسی با دقت به حرفشان گوش بدهد، حتی اگر خودشان ندانند دقیقاً چه می‌خواهند بگویند. ما اینجا در کوپرس چیس، به شکل عجیبی وقت زیادی داریم برای گوش دادن. شاید

اگر تا حالا برای‌تان سوال شده که چرا وادارکردن خودتان به انجام کارهایی که می‌دانید مشکلات‌تان را حل و زندگی را بهتر می‌کنند اینقدر دشوار است، پاسخ ساده است. به خاطر احساسات‌تان است. هیچ‌کدام از ما متوجه این موضوع نمی‌شویم،

عشق کو؟ عِطرِ آن شاخه‌های نرگسِ مرطوب کو؟ __ پی عطرِ بی‌رنگِ پراکنده در فضا می‌گردی؟ __ پس می‌خواهی پی چه‌چیز بگردم؟ شیشهٔ خالی‌اش را که آنجا، بالای تاقچهٔ خاطره می‌بینم؛ گُلِ خشک‌شده‌اش را هم در گلدانِ خاطره؛ امّا مگر

در زندگی لحظاتی پيش می‌آيد که انسان نه کسی را دوست دارد نه دلش می‌خواهد کسی او را دوست داشته باشد؛ از همه چيز و همه کس حتّی از وجود خود بيزار است؛ مثل اين که تمام نيروها و رشته‌های