رمان خسروشیرین برای سومین بار منتشر شد

[vc_row][vc_column width=”1/3″][woodmart_products post_type=”ids” items_per_page=”1″ include=”15309″ columns=”1″ sale_countdown=”0″ stock_progress_bar=”0″ highlighted_products=”0″ products_bordered_grid=”0″ lazy_loading=”no”][/vc_column][vc_column width=”2/3″][vc_column_text woodmart_inline=”no” text_larger=”no”]

ه گزارش روابط عمومی کتابستان خسرو باباخانی در این کتاب با روایت ماجراهای عشق و عاشقی پسری نوجوان به برهه‌هایی از تاریخ انقلاب و دفاع مقدس پرداخته است.
نویسنده هم به مسئله مبارزات انقلابی در شهرستان‌ها پرداخته است و هم ادای دینی داشته است به تلاش‌های قهرمانانه مردم آبادان در سال‌های ابتدایی دفاع مقدس.

این اثر در لایه درونی خود می‌خواهد با «پیرنگ کشف و شهود» از چگونگی تغییر و تحول یک انسان با ما حرف بزند؛ تغییر مسیری هم در هویت و هم در رفتار شخصیت، متأثر از حوادث و احوالاتی که برای شخصیت در طی زمان به وقوع می‌پیوندد. عشق به «میترا» و «شهره» و «شقایق» و «عاطفه» تکمیل‌کننده شخصیتی هستند که به شیدایی برای «سیده زهرا» می‌رسد.

عشق‌هایی که هر کدام تأثیرات خود را بر روان خسرو برجای می‌گذارند. خسرو بخشی از تکامل روحی و شخصیتی خود را در نامه‌های یک طرفه‌‌ای که به شهره می‌نویسد، پیدا می‌کند و پاره‌ای را در برخوردهایی که با عاطفه دارد، همانی که شاید بارقه امیدبخش ورود او به زندگی «سیده زهرا» باشد. استفاده از نام خواننده‌ای که کمی حقیقی هم به نظر می‌رسد، جسورانه و در عین حال جذاب است.

داستان خسرو از آن جهت جالب و خواندنی است که شعارهای سخت و تصنعی و متن مبهم و پیچیده‌ای ندارد. خسرو از جنس مردم و به شدت «معمولی» است. نه بسیار درس‌خوان و نابغه است، نه اهداف بزرگ و آرزوهای بلندی دارد و نه مراقبه و محاسبه‌ای. یک پسر معمولی که تا پایان داستان، خسرو شیرین‌های مختلف می‌شود تا خودش را بازیابد.

دایره لغات نویسنده بسیار بالاست. در نوشتن جملات نبوغ و خلاقیت ویژه‌ای دارد. بکار بردن اصطلاحات گاه طنزآمیز و بدیع ریتم خاصی به قصه بخشیده و زبان مخصوص به نویسنده را رسمیت داده است. زبان داستان همه‌ فهم است و متن قوام و انسجام دارد.

نویسنده از بازی‌های زبانی پرهیز کرده و ساده‌ترین جملات را برای القای مفاهیم به کار برده است. با وجود اینکه قصه از آتش زدن سینما رکس تا جنگ تحمیلی به تاریخ ورود کرده و از رویدادهای اجتماعی نیز گفته است، اما باید اعتراف کرد که موضوع اصلی داستان همچنان عشق است. پرداختن به «عشق‌های انسانی» و «گرایش‌های دوران جوانی» خط اصلی «خسرو شیرین» است که با قلمی عفیف و ادبیاتی پاک مخاطبان ویژه خود را دارد.

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]