کینکاس بوربا مجموعهای اجتماعی، سیاسی و فلسفی است. تمثیلی است از مدرنیزاسیون شتابزده و ظاهری برزیل در اواخر قرن نوزدهم.
این رمان در ظاهر نمونهای از رمانهای آن دوران است با مضامینی چون عشق، خانواده، پیمانشکنی، روابط اجتماعی و سیاست. اما در پس این سیمای آشنا رمانی است که خود نقد رمان است، نقد ناتورالیسم تقلیدگر و رومانتیسم احساساتی رایج در آن دوران است…
این رمان برای کسانی نوشته شده که «رسم و راه خواندن را میدانند» کسانی که به دنبال چیزهای «واقعنما» نیستند، بلکه خواهان محبت و حیرت ذهن، آزادی تخیل، غافلگیری و خندهای هستند که از انگیزشهای ناخودآگاه مایه میگیرد.
رمان کینکاس بوربا ابتدا به صورت داستان پاورقی در یکی از مجلات مختص به بانوان منتشر میشد. اما پس اصلاح برخی از قسمتها و تجدید نظرهای عمده توانست در سال 1891 مجوز انتشار بگیرد. این کتاب آخرین بخش از یک سهگانه به شمار میآید و دنبالهای برای کتابهای «خاطرات پس از مرگ براس کوباس» و «دن کاسمورو» است. شخصیت اصلی قصه به نام کینکاس بوربا یک فیلسوف پیر و از کار افتاده است. در واقع دِ آسیس با طراحی یک شخصیت فیلسوف و بیان اندیشههای نامتعارف او تلاش کرده است فلسفههای رایج قرن نوزدهم را به سخره بگیرد و آنها را مورد انتقاد قرار دهد. علاوه بر آن این رمان را میتوان یک رمان اجتماعی و سیاسی در دوران امپراتوری برزیل دانست. د آسیس در سهگانهی خود به ویژه این کتاب به خوبی آرزوی اروپایی شدن آمریکای لاتین را به تصویر کشیده است.
ماشادو در آثار خود لحن و زبانی مختص به خود ابداع کرده است. او با لحنی جدی مهمترین مسائل سیاسی و اجتماعی عصر خود را با مخاطب به اشتراک میکذارد و در عین حال با او شوخی میکند و روایتی شیطنت آمیز را بیان میکند.
لیبل "خریدار محصول" حامد (خریدار محصول) –
روبیائو که در اخرین روزهای زندگی کینکاس بوربا از او مراقبت می کند و کینکاس بوربا هم تمام ثروتش و سگ هم نام خود را برای او ارثیه باقی می گذارد . روبیائو با ثروت بسیار زیاد به دست آمده راهی پایتخت می شود و از همان روزهای نخست با پالیا و همسر زیبایش سوفیا اشنا شده و شدید دلبخاته سوفیا می شود . او به دلیل ثروت زیاد و دست و دلبازی اش به زودی حلقه آشنایان زیادی پیدا می کند و ….
بهنام مؤمنی –
با خواندن چندین ترجمۀ عبدالله کوثری از نویسندگان آمریکای لاتین، میتوانم با قاطعیت بگویم که هر ترجمۀ ایشان دریچهای روشن روی ترجمه بهمثابۀ تألیف است. تسلط ایشان بر ادبیات این منطقه و تمرکز بر آن، ترجمههای ایشان را امضادار و دقیق و حرفهای کرده است. کاش مترجمان دیگر هم ایشان و امثال منوچهر بدیعی و ابوالحسن نجفی را سرلوحه قرار بدهند و بر یک جغرافیا و منطقه تمرکز کنند و اینگونه نباشد که از فرهنگها و جغرافیاهای مختلف ترجمه کنند.
این کتاب هم که از بهترینهای ماشادو د آسیس است. البته دو کتاب دیگرشان هم خواندنی و عمیق است.