عطیه

سرگرد هونتر جنگ را عملیاتی در حسابدانی می‌پنداشت که پس از پایان آن می‌توانست برگردد کنار شومینه‌اش. سروان لوفت جنگ را حرفه‌ی مناسب جوانان فرهیخته و شایسته می‌دانست و ستوان پراکل و ستوان توندر آن را خواب و خیالی می‌انگاشتندکه هیچ‌چیزش واقعی نیست.