عطیه

عباس به هق هق افتاد. پیشانی بر شانه امام حسین (ع) گذاشت و گفت:
-هروقت توانستم جانم را فدای شما کنم، به خودم جرات می دهم که شما را برادر خطاب کنم. فقط هنگام شهادت.