خدیجه

اهمیت این مأموریت برای میرزا صالح، که خود پسر یکی از مقامات دربار بود، به‌هیچ‌وجه پوشیده نبود. ایران با روسیه‌ای به‌ظاهر توقف‌ناپذیر شاخ‌به‌شاخ شده بود که، پیش از آن، امپراتوری عثمانیِ بسیار قدرتمندتر از ایران را شکست داده بود. ایران نه‌تنها فناوری لازم برای دفاع از خود را نداشت، بلکه عاجز بود از این‌که ائتلاف‌های سیاسی و سبْک و منش اروپاییان برای گفت‌وگو با همسایگانِ گاه متخاصم خود را بشناسد یا حتی درک‌شان کند.