ابتدا بیست فردریک طلا روی زوج گذاشتم و بردم. همین بازی را تکرار کردم و باز بردم. این کار را دو سه بار تکرار کردم. گمان می کنم که ظرف پنج دقیقه مبلغ بردم به چهارصد فردریک طلا رسید. بهتر

به همان اندازه که من خودم از دست می‌روم، امیدهایم نیز تباه می‌شود.

اما من آدم‌ها را همانطور که هستند دوست دارم. با تمام کثافت‌ها و با تمام حقه بازی‌ها و بدی‌هاشان. من صدای آن‌ها را، دست‌های گرمشان را و پوست بدنشان را دوست دارم. لخت‌ترين پوست‌ها را دوست دارم. نگاه‌های مضطربشان را

آخرین بار کی زیر سقف این خانه داد زده‌ام؟ امشب می‌خواهم داد بزنم: به درک که کار داری! منم خیلی کار داشتم.

اصلاً حال یک دیوانه را دیوانه بهتر می‌کند

من دیگر نمی‌توانم پیش رفیق‌هایم کفش‌های کهنه و پاره‌ای را که سر ناخن‌های پایم از آن بیرون می‌آید، بپوشم. آیه‌ام گفت: «از سیری است، از سیری. دختر! خدای خود را شکر کن که کفش داری. خانه آته‌قادر۵ فقط یک دانه

درحالی‌که مفهوم «شکوفایی مرکزی» آکنده از معانی سلسله‌مراتبی بود، این پرسش همچنان باقی است که چه چیزی «شکوفایی مرکزی» را تشکیل می‌دهد. پاسخ‌های ارائه‌شده به این پرسش، از زمان‌های قدیم تا به امروز چنان پیچیده است که مجال شرح کلیات

ولی مسلماً کارهای ابلهانه‌ای که آدم‌های عاقل بدون شرم و حیا مرتکب می‌شوند دیگر ابلهانه نخواهد بود. رذالت و بدی همیشه رذالت و بدی نیست، بلاهت همیشه بلاهت نیست. بستگی دارد به شخصیت افراد.

از جملۀ آن‌ها، نیاز به آمیزش جنسی و همبستری است که پاسخ به آن، از مهمترین پایه‌ها و ارکان حفظ هر زندگی زناشویی می‌باشد. علاوه بر اصل نیاز، چگونگی پاسخ به آن نیز آن‌قدر اهمیت دارد که روایات زیادی را

برای آدم‌های خودشیفته، همهٔ آدم‌های دیگر تحسین‌کنندگان‌شان هستند.

افسرده کردن خود یکی از قوی‌ترین روش‌هایی است که افراد برای مهار کردن عصبانی کردن خود پیدا کرده‌اند، هرچند خودشان این را نمی‌فهمند

مگه حاج‌قاسم پیر نیست؟! مگه حاج حسین پیر نبود؟! بله! یه سری از همین جنگ‌رفته‌ها الآن کارشان شده از این یادواره شهید به اون یادواره شهید خاطره بگن از جنگ! انگار فقط کارشون همینه! یادشون رفته جنگ؟