ارنست فیشر __ از شاخه‌یی دیگر __ می‌گوید: هنر می‌تواند انسان را از حالت چندپارگی به‌حالت موجودی جامع و کاملْ ارتقاء دهد. هنر به بشر توان درک واقعیّت را می‌بخشد، و نه تنها در تحمّل واقعیّتْ او را یاری می‌کند،

برنامهٔ علیزاده و دختربچه، سه روز اول ورودشان به آنکارا، تفریح بود و خوردن و خوابیدن. این برنامه بیش از هرچیز باعث شد حال دختربچه بهتر شود. دختربچه را «بی‌زبون» صدا می‌کردند. در این چند روز، بی‌زبون بیشتر می‌دوید، بیشتر

بیوه‌زن گفت: «دوتا بچه داشتم. یک پسر و یک دختر. دخترم سه سال از پسرم کوچک‌تر بود. همان‌طور که قبلاً گفتم، مرده ـ خودکشی کرده. بچه‌دار نشد. من و پسرم هم مشکلات خودمان را داریم و مدت زیادی خوب باهم

در ایران، تغییرات نرخ ضریب جینی از سال 1365 تا 1393 ش، 8.6 درصد کاهش داشته است.

قبلاً گفتم که من آدم بی‌قراری بودم و همیشه در دلم آشوبی بود. صدایی در اعماق قلبم می‌گفت: «می‌خواهم، می‌خواهم، می‌خواهم.» این صدا هر روز عصر تکرار می‌شد و هرچه می‌خواستم خفه‌اش کنم، بلندتر می‌شد. مرتب در گوشم زنگ می‌زد

رزمندگان گردان بلال در دسته‌ها و گروهان‌های مختلف با نظم و ترتیب می‌دویدند. دست‌ها روی سینه و گام‌ها به اندازه برداشته می‌شد. خورشید کم‌کم از پس کوه‌های مشرق در حال طلوع بود و نور درخشان و طلایی‌اش مثل نیزه‌های درخشان

ک‌بار برای نماز صبح خواب ماند. نور آفتاب از لای پنجره اتاق خورده بود توی صورتش، و چشم‌هایش را باز کرده بود. با صدای گریه‌اش خودم را رساندم توی اتاق. نشسته بود میان رختخوابش و با گریه، پشت سر هم

هر تفریحی به‌جز کتاب را رد می‌کنم چون همه‌شان مرا به‌سوی تو می‌کشند و در برابر فراق تو قرارم می‌دهند، پررنگ‌تر و دردناک‌تر از آن احساسی که مصرانه باعث می‌شد فکرم یک لحظه هم از تو جدا نشود.

مهم‌تر از دعا برای تعجیل فرج حضرت مهدی (عج)، دعا برای بقای ایمان و ثبات قدم در عقیده و عدم انکار آن حضرت (عج) تا ظهور او می‌باشد؛ زیرا مردن، تنها قطع حیاتِ دنیای چند روزه فانی است، اما بیرون

گاهی خدا بنده‌اش را به بلایی گرفتار می‌کند تا به خود نزدیکش کند

.هیچ سری به خودش، به تنِ خودش نگاه نمی‌کنه. همیشه به رفیقش، به تنِ رفیقش، نگاه می‌کنه. این اولِ لوطی‌گریه.⁦⊙⁠.⁠☉⁩

به‌هرصورت سالیانی است، و سالیان دراز، روی مغزها دارند کار می‌کنند تا بگویند اسلامِ منهای عمل، ایمان بدون عمل، در دل محبت و ایمان و باور و نه در عمل، حرکت و تلاش و اثر، سال‌هاست به ما این را