گاهی فراموشی، عین سیب سرخ، هزار و یک خاصیت داره؛ خصوصاً اگه پاییز باشه… این جمله نوشته خودم بود در صفحه مجازی ام. پیجم را چک می کرد؟ چشمه چشمانم به یک باره خشک شد. عطر تلخ آشنایش در مشامم

مقصود اگر از دیدن دنیا فقط این بود دیدیم، ولی دیدن دنیا به چه قیمت؟

می‌رود قصۀ ما سوی سرانجام آرام دفتر قصه ورق می‌خورد آرام آرام

یک جای کار این ایستگاه می‌لنگید و هرکس در فاصله‌ی پانصد کیلومتری آن قرار می‌گرفت، می‌توانست این را حس کند. گروهک‌هایی که سواستوپولسکایا از روی نادانی، هنگامی که همچنان به گسترش قلمروی خود امیدوار بود، به چرتانوسکایا فرستاد، گاهی زخمی،

آن روزها من یک‌ساله بودم و برادرم دانیال پنج‌ساله. مادرم همیشه نقطه‌ی مقابل پدر قرار داشت، اما بی‌صدا و جنجال. او تنها برای حفظ من و برادرم بود که تن به دوری از وطن و زندگی با پدرم داد؛ مردی

فرق است، فرق فاحشی از حرف تا عمل راه است، راه بی‌حدی از شعر تا شعار

این‌ها همه نشانه‌ی اینه که مخالفت این رژیم با اسلامه، با قرآنه، با عزاداری برای سیدالشهداست. ما حکومت غیراسلامی نمی‌خوایم. ما رژیم اسرائیلی نمی‌خوایم. ما دولت نوکر امریکا نمی‌خوایم. ما نمی‌خوایم زیر بار ذلت زندگی کنیم.

در دورهٔ نسل ما هیچ جنگ بزرگی اتفاق نیفتاده. هیچ رکود اقتصادی طولانی پیش نیامده. ولی ما یک جنگ بزرگ بر سر روح داشتیم. ما یک انقلاب بزرگ علیه فرهنگ داشتیم. رکود بزرگ، زندگی ماست. روح‌مان است که راکد شده

باوجود تولید زیاد نفت خام در زمان پهلوی، تولید پالایشگاهی ما در آن دوران کم و کار اصلی کشور خا مفروشی بوده است.

فرصت با تو بودنم چون ابر لحظه در لحظه می‌شود سپری

هفته ی دوم شروع ترم بود. جلو آب خوری، داشتم لیوان را پر می کردم که یاسر سماوات سمعک را دید. برای دانشجویان هنر گذاشتن مقنعه اجباری نبود و همین کار را خراب کرد: گوش چپم از شال بیرون افتاده

فقیر بودن و شاد بودن، آسان نیست. ثروت شادی نمی‌آورد و البته فقر هم شادی را از بین نمی‌برد. منشأ شادی بیرون از انسان نیست که با سروسامان دادن به بیرون از خود آن را خلق کند یا از دستش