کازانتزاکیس فقط نیروی اجدادی را به سمت مبارزه ای معنوی سوق می دهد که در تمام زندگی به دنبال آن بود، و اقامتش در پاریس، برلین و مسکو تعیین کننده مراحلی از آن بود. هرجا که آتشی آماده جرقه زدن باشد، هرجا که شعله ای و اندیشه ای سر برآورد، کازانتزاکیس نیز حضور دارد. کنجکاوی خستگی ناپذیر او، عشقش به زندگی و طبیعت، که هر آن با نیاز وی به ریاضت و مبارزه درگیر می شود، موجب شده است که گزارش به خاک یونان به منزله وصیت نامه معنوی کازانتزاکیس باشد. او آن «نگاه کرتی» بی پندار و امید را بر همه چیز می اندازد، آن نگاهی که می داند چگونه چشم در چشم مرگ دوزد. نویسنده در سرلوحه گزارش به خاک یونان چنین بیان می دارد: «تمامی روح من فریادی است، و تمامی اثر من تفسیر این فریاد.»