این اثر نخستین بار در سال 1959 منتشر شد؛ زمانی که اروپا هنوز از تبعاتِ فجایع رخ‌داده در جنگ جهانی دوم کمر راست نکرده بود. نمایشنامه کرگدن (Rhinoceros) به نوعی هجویه‌ای است علیه وضعیتی که در آن پوچی، بی‌معنایی و بی‌اخلاقی بیداد می‌کند.

این نمایشنامه‌ی سه پرده‌ای، درباره‌ی مردمی‌ست که ناگهان به کرگدن استحاله پیدا می‌کنند. در این میان تنها شخصیتی به نام برانژه است که در برابر این مسخِ مهیب مقاومت می‌کند. او شاهد این است که دوستان و عزیزانش یکی پس از دیگری به حیوانی شاخ‌دار تبدیل می‌شوند، و این تغییر را همچون سعادتی بزرگ می‌پذیرند. اما برانژه خواهان انسان باقی ماندن است، حتی اگر مجبور به پرداخت بهایی گزاف باشد…

کتاب کرگدن را می‌توان اثری تمثیلی دانست؛ ماجرایی درباره‌ی دشواری‌های حفظ انسانیت، در زمانه‌ی حکمرانی نومیدی و وحشت.

اگرچه یونسکو (Eugène Ionesco) در این شاهکار جنون‌آمیز، ترسیم‌گر جهانی سرشار از ترس و سوءظن است، با این حال موقعیت‌هایی به شدت خنده‌آور و مفرح نیز در اثر خود خلق کرده است. این طنز تلخ، این آمیزه‌ی غریب وحشت و تراژدی و کمدی، یقیناً همان ویژگی‌ منحصربه‌فردی‌ست که یونسکو را بدل به یکی از مهم‌ترین چهره‌های تئاتر ابزورد نموده است.