این کتاب تلاشی است در جهت یادآوری این حقیقت که ذهن و ضمیر عارفان مسلمان، آگاهانه یا ناآگاهانه، ارتباط و اتصالی وثیق با اسماء و صفات الهی دارد و البته مقصود، آن دسته از اسماء و صفاتی است که به صورت مستقیم، در آثار عطار به کار رفته است. در کتاب حاضر چند پرسش اساسی مطرح می شود: 1ـ حضور اسماء و صفات خداوند در آثار عطار نیشابوری به چه میزان است؟ 2ـ آیا عطار به قاعده توقیفیت اسماء پایبند است؟ 3ـ آیا در آثار شیخ، اسم یا صفتی که ناقض ادب دینی باشد، می توان یافت؟