ما هزاران پیمان با خویشتن، دیگران، رویای زندگی، خداوند، جامعه، پدر، مادر، همسر و فرزندان خود داریم. پیمان های مهم آنهایی است که با خود بسته ایم. انسان در این پیمان ها به خود می گوید کیست، چه احساسی دارد، اعتقادات او چیست و چگونه رفتار می کند. نتیجه این پیمان ها، همان شخصیت خویشتن است. انسان در این پیمان ها می گوید: ” این من هستم. این اعتقاد من است. بعضی از کارها را می توانم انجام بدهم و بعضی از کارها را نمی توانم. این حقیقت است. آن تخیل است. این ممکن است، آن ممکن نیست. اگر می خواهید زندگی شاد و خوب داشته باشید، باید به اندازه ی کافی به خود شجاعت دهید که پیمان های مبتنی بر هراس را درهم بشکنید و اقتدار شخصی را مطالبه کنید. پیمان های مبتنی بر هراس، موجب مصرف نیروی بسیاری می شوند، ولی پیمان های مبتنی بر
عشق، به ما کمک می کنند نیروی خود را حفظ و نیروی بیشتری کسب کنیم.