توسعه اقتصادی پایدار فرایندی است که در آن تمامی سیاست‌ها موجب ایجاد پایداری اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی باشند. از آنجا که چنین توسعه‌ای به شدت نیازمند مشارکت عمومی است و مادامی که عدالت اجتماعی، فقر و توزیع عادلانه امکانات در جامعه وجود نداشته باشد، حاصل نمی‌گردد؛ گام اول برای نیل به چنین هدفی توجه به برطرف نمودن این کاستی‌هاست. از سوی دیگر، اساس بحث توسعه پایدار، استفاده معقول از محیط زیست، منابع طبیعی و مواد اولیه در ضمن توسعه اقتصادی است. بنابراین باید توجه داشت که طبق تعالیم اسلامی، برخورد با عوامل ناپایداری توسعه باید به حدی باشد که طبیعت بتواند آن را جبران کند. چراکه اسلام در عین هدایت و تربیت انسان و جامعه مومن و متعهد، او را به پرهیز از افراط و تفریط در استفاده از نعمات الهی نیز تشویق می‌کند.

کتاب حاضر ضمن بررسی اجمالی توسعه پایدار و عوامل ناپایداری توسعه، دیدگاه اسلام را در این مورد شرح می‌دهد.