“دستور سنتی زبان فارسی از حوزه هایی است که در سال های اخیر بسیار مهجور مانده است.کمتر کسی علاقه دارد

کتابی و مقاله ای با موضوع دستور بخواند یا بنویسد،در عوض خیل کثیری از استادان و دانشجویان ادبیات فارسی به زبان شناسی عشق می ورزند و در آن

می خوانند و می نویسند تا از قافله ی علم و پیشرفت عقب نمانند.در چنین روزگاری شاید تصحیح یک کتاب دستور،آن هم با چنین حجم و چنین زبان دشواری،

کمی عجیب به نظر برسد.البته تعجب من به دلیل دیگری است که چرا چنین کتاب ارزشمندی تا کنون تصحیح نشده است؟”