آن زن می گفت که هر پایانی یک آغاز نیز محسوب می شود و این که ما فقط این موضوع را در لحظه ی اتفاق نمی دانیم. و دخترک در بقیه روزهای زندگی اش آسوده خاطر می شد، چرا که می دانست ترس ها یا فقدان هایش هر چه باشند بهشت پاسخ به کل سوال های کره ی زمینی اش را در بر دارد و کارش را با پنج نفری شروع می کند که منتظرش هستند، همان طور که منتظر همه مان هستند، آن هم زیر چشمان خدا و در معنی حقیقی آن ارزشمندترین کلمه. خانه.
از آن لحظه، بهشت را به عنوان مکانی نظاره کردم که در آن جا با کسانی روبه رو می شویم که با آن ها روی کره ی زمین در ارتباط بودیم و در آن جا این فرصت را به دست می آوریم تا دوباره آن ها را ببینیم. اما اذعان می کنم که این فقط دیدگاه من است. بی شمار دیدگاه دیگر در کنار کلی تعریف مذهبی وجود دارند که باید به همه شان احترام گذاشت. بنابراین، این رمان و برداشتش از آن دنیا به منزله ی یک آرزو است، نه باوری متعصبانه؛افراد محبوبی هم چون ادی آشتی و صلحی را پیدا می کنند که روی کره ی زمین از آن اجتناب کردند و تشخیص می دهند که چقدر همه مان بر یکدیگر تاثیر می گذاریم، آن هم در هر روز از این زندگی ارزشمند.
(درحالی که آنی درس هایی را در مورد معنی و ارزش مرگ و زندگی فرا می گیرد، مچ البوم داستان صمیمانه اش را با پیچشی کاملا غیر منتظره به پایان می رساند. چندین و چند جلد سفارش بدهید و به خوانندگان هشدار بدهید که دستمال کاغذی های شان را دم دست نگه دارند.)