در بخشی از کتاب می‌خوانیم:«دنیای همینگوی دنیایی است که در آن چیزها رشد نمی‌کنند و به بار نمی‌نشینند، بلکه منفجر می‌شوند، می‌شکنند، از هم می‌پاشند، یا ذره‌ذره خرد می‌شوند. شخصیت‌های همینگوی به مفهوم عادی به «بزرگسالی» نمی‌رسند. دنیای او دنیایی بس تنگ است و تصویر و تصور همینگوی را خشونت آکنده است.»