ژول رنار را معمولاً نویسنده ای ناتورالیست به شمار می آورند اما با وجود اینکه دستمایۀ رمان ها و نمایشنامه هایش زندگی واقعی و گاه حتی مسایلی پیش پا افتاده است. در کار او توصیف ها و شرح و بسط های پرطول و تفصیلی که خاصل ناتورالیست هاست، به چشم نمی خورد؛ رنار برخلاف این دسته از نویسندگان با اشاره ای ظریف حالت ها و موقعیت ها را به نحوی گذرا، گاه با لحنی گزنده و گاه به شیوه ای خنده دار نشان می دهد و غم و شادی، طنز، روشن بینی و بدبینی را درهم می آمیزد. ا شیوه به آثار او اصالت و خلاقیتی بخشیده که موجب شده است نسل های بعد از او نیز هنوز خوانندۀ آثارش باشند و نویسندۀ بزرگی همچون آندره ژید در مجلۀ ارمیتاژ بنویسد که رنار را نویسنده ای کلاسیک می داند و آثارش را با لذت می خواند.