«مردگان» آخرین و طولانی‌ترین داستان «دوبلینی‌ها» (1914) است که با داشتن 15952 کلمه در حد رمان کوتاه هم به‌شمار می‌رود. این داستان به مضامین عشق و شکست و مرگ و ماهیت هویت می‌پردازد. تی. اس. الیوت «مردگان» را «یکی از بزرگ‌ترین داستان‌های کوتاهی که تاکنون نوشته شده» توصیف کرده است.

«روح گِیبْری‌یل به حیطه‌ای نزدیک شده بود که خیل عظیم مردگان در آن ساکن‌اند. پیدا و ناپیدای آن‌ها را احساس می‌کرد اما از آن سر درنمی‌آورد. هویت خودش داشت در عالمی بی‌نام‌ونشان و ناملموس محو می‌شد. عالم ملموس، عالمی که این مردگان زمانی در آن پرورش یافته و زندگی کرده بودند، داشت محو می‌شد و تحلیل می‌رفت.»