«قلعه محافظان» داستانی آمیخته از حقیقت به سوی خیال و حرکت دوباره به سوی حقیقت است. در واقع این کتاب به صورت ماهرانه ای خوانندگان را بر بستر تخیلی لطیف در حقیقت تاریخ، آرام پیش می برد. از زیبایی های کتاب، سیال بودن زمان در آن است؛ به گونه ای که عناصر زمان جدید در فضای زمان قدیم به راحتی سازگار می شود.

«فاطمه مسعودی» نویسندۀ این اثر خواندنی به داستان پرندگانی می پردازد که درپی برنامه ریزی پرندگان چهارگانه حضرت ابراهیم خلیل(ع) در حرکت و تلاش و تکامل اند. ارمیا، سوران، هانا و دایان با درست کردن قلعه محافظان سعی در تربیت لشکری بوده اند که بتوانند علیه تاریکی ها مبارزه کنند. ارمیا و هانا به صورت عجیبی مرده اند و سوران نیز مدتی است ناپدیده شده است. بُرنا نواده ارمیا است که ضعف جسمی و ناتوانی مهارتی او در همان اول قصه مشهود است و از طرف سپهر مورد مؤاخذه و تنبیه قرار می گیرد. مسئولیت برنا با همه ناتوانی های ظاهری اش بزرگ است و باید برای کشف راز بزرگی تلاش کند.

قصه این کتاب با رسیدن به جنگل تاریکی و هیجاناتش شروع می شود، ولی این فقط آغاز ماجراست و هنوز راهی درازی در پیش است. مأموریتی که دایان به برنا می دهد داستان را در فصل تازه تری به پیش می برد. او باید سه سنگ قدرت را پیدا کند و دفتری را که به خاطر آن ارمیا کشته شده است نابود و به قلعه بازگردد. او برای پیدا کردن سنگ ها به کمک علی احتیاج دارد و زندگی دایان و قلعه و راز مرگ پدر و مادر برنا به پیدا شدن سنگ ها بستگی دارد. از طرفی برنا باید دفتر را به غدیر ببرد تا بتواند نابودش کند.

«برنا مطمئن بود که دایان دوست ندارد کسی از ماجرا سه سنگ قدرت با خبر شود. سپهر لبخند تحقیرآمیزی زد و سکوت کرد.

آسانسور ایستاد و در آن باز شد. آنها وارد یک ساختمان تخم مرغی شکل شدند. دلسا آن جا بود و به سمت برنا آمد. سرش را نوازش کرد و گفت:

• پسرکم بالاخره بزرگ شد.

برنا نگاه معنا داری به دلسا کرد، مگر می شد دلسا در تمام این مدت به او دروغ گفته باشد. آن هم دورغی که عذب وجدان همیشگی را برای برنا به همراه داشت.»