دست کم وقتی کنارش بودم میتوانستم به چیزی غیر از او فکر کنم به چیزهای مطمئن و قدیمی .وبه این ترتیب کم کمک ، مثل کسی که به قعر و اعماق چیزی فرو می رود ، دیگر می توانستم به هیچ چیز فکر نکنم . . می دانستم تاوان دوری از او از دست دادن ین آزادی است ، آزادی برای این که به هیچ چیز فکر نکنم .
عشق محور اصلی عشق اول و دیگر نوشته ها ی بکت است ؛ تقابل بیان و عدم بیان – و نه بیان ناپذیری – و ارتباطش با درد که در آثار بکت حضوری فراگستر دارد