معرفی کتاب
ابراهیم حسن بیگی را باید یک نویسنده حرفه ای به شمار آورد. حرفهای به این معنی که هیچ وقت و در هیچ شرایطی فرصتهای پیش روی خودش را برای خلق یک اثر ادبی از دست نمیدهد و کوچکترین نکته ای در ذهن و زبان و قلم وی قابلیت تبدیل شدن به داستانی بلند را داراست و شاید از همین منظر باشد که بسیاری از داستانهای او با وجود اینکه مضمونی بکر ندارند اما به دلیل پرداخت هنرمندانه و زاویه دیدی بدیع، آن چنان جذاب و خواندنی از کار در میآیند که حتی سالها پس از انتشار نیز جذابیت تبدیل شدن به رمانی با قطع و اندازهای تازه و بازخوانی را داراست.
«عالیجناب شهردار» یکی از بهترین نمونه های داستانی حسن بیگی است که میتواند مبین این عبارات باشد. داستانی که بنمایه و جرقه ابتدایی خلق آن به دورانی باز میگردد که حسن بیگی به ظاهر باید بیشتر از داشتن دغدغه های کار حرفهای دارای دغدغه های مدیریتی باشد، اما او حتی در چنین شرایطی یعنی داشتن سمت رایزنی فرهنگی ایران در کشور ترکمنستان نیز فرصت و حس و حال نوشتن را از داست نداده و دست بکار خلق اثری تازه و البته بدیع و جذاب در نوع خود میشود.
«عالیجناب شهردار» رمانی تمثیلی است. داستانی بلند که با نگاهی به واقعیتی سیاسی اجتماعی و اقتصادی در یکی از کشورهای همسایه به زبان تمثیل به بیان تندترین نگاههای اصلاحی نویسنده در باب حکومتداری و آداب برخورد اجتماعی میپردازد. حسن بیگی کشوری لامکان را در داستانی بلند پیش روی شما ترسیم میکند با سیستم سیاسی منحصر به فردی که بدل از واقعیت است. در این موقعیت است که او اساسیترین اظهارنظرهای خود در مورد حکومتداری و نیز نوع مواجهه با مردم در یک ساختار سیاسی را به زبان داستان میکشد.
طنز یکی از جدیترین ابزارهایی است که حسن بیگی در داستان بلند «عالیجناب شهردار» خود برای ترسیم موقعیتهایش از آن بهره برده است. به عبارت ساده تر او با تمسک به ابزار بیانی طنزآلود توانسته جدیترین و شاید حساسترین اظهارنظرهای سیاسی اجتماعی و حتی اقتصادی خود را در قالب یک داستان به مخاطبش عرضه کند.
شیوایی زبان روایت، انتخاب فصول با عناوین در خور اعتنا و نیز زاویه دید مناسب به حسن بیگی در این اثر کمک کرده تا بتواند به صراحت و زیبایی و البته به شیوایی داستانی را روایت کند که در مختصات ادبیات داستانی ایران تاکنون نمونه های کمی از آن دیده شده است که شاید نزدیکترین و آخرینش «دموکراسی یا دموقراضه» سید مهدی شجاعی باشد. «عالیجناب شهردار» را اما شاید تعلیق انتشارش در دولت قبل نیز این روزها خواندنی کند.
محمد –
کتاب های استاد حسن بیگی و قلمشون که عالیه این کتاب رو نخوندم ولی جالب میتونه باشه