ترومن کاپوتی، نویسنده ی مطرح آمریکایی، به تنهایی نوع تازه ای از ادبیات را به وجود آورد: رمان غیر داستانی.
دورمان صبحانه در تیفانی و در کمال خونسردی او را به نویسنده ای جهانی تبدیل کردند. شخصیت های عجیب، محیط های متروک، موقعیت های گروتسک و خشونتی که همیشه در آثارش حضور دارد، او را در کنار استادان ژانر گوتیک جنوبی نظیر فلانری اوکانرو ویلیام فاکنر قرار می دهند.
رمان صداهای دیگر، اتاق های دیگر، اولین رمان کاپوتی است و از نظر منتقدان ادبی، به دلیل جنبه ی خودزندگینامه ای آن یکی از مهم ترین آثار اوست. در این اثر، نویسنده داستان پسر نوجوانی را روایت می کند که پس از مرگ مادر، مجبور به زندگی با پدری می شود که او را هنگام تولد رها کرده است. تنهایی، بلوغ، هویت و عشق مضمون های اصلی این رمان هستند.
«مغز ممکنه نصیحت رو بپذیره، اما قلب نه، و عشق که هیچ جغرافیایی نداره، هیچ مرزی نمی شناسه.»