«شکوهِ مرگبار؛ یک فیلم بیولوژیک» نگاه یک مهندس معمار به شهر تهران و توسعه آن است. این کتاب روایتی شخصی است از گوشه و کنار تاریخ مختصر توسعه، اما سودایی شهر تهران.

دانیال حقیقی با مطالعهٔ تاریخ توسعهٔ شهر تهران و روایت بخشی از زندگی نسل جوانی که ده-دوازده سال پس از انقلاب اسلامی متولد شدند، سعی کرده ما را با وضع حقیقی خود بیشتر آشنا کند.

این اثر که با مرور خاطرات و خرده‌روایت‌هایی از بالا و پایین شهر پیش می‌رود، با افکار و قضاوت‌های نویسنده تکمیل می‌شود. نویسنده سعی کرده تا برخی از مسائل امروز جامعه ایران را واکاوی کند. مسائلی که هرروزه به نحوی با آن‌ها سروکار داریم؛ مثلطبقهٔ نوکیسه و ایدئولوژی، میل و رانت، فاجعه و ترس، بیهودگی و بطالت و بیکاری، اسطوره و هذیان، تونل‌ها و آسمان خراش‌ها، بازیگری در خیابان، فاشیسم و رسانه، مصرف‌گرایی و اینستاگرام و درنهایت ارتباط مستقیم و غیرمستقیم تمام این‌ها با مفهومی که در این متن به آن «نوجوانی فرهنگی» گفته می‌شود.

آنچه که ما و جامعهٔ ما امروز به آن نیازمند است، شناختی دوباره از خود و پرسش از چرایی و چگونگی توسعهٔ مدنظر خود است تا بتواند بهتر از گذشته مسیر خویش را تعیین و طی کند. این کتاب می تواند با روایت‌هایش راهی برای خودشناسی جامعه ایرانی باز کند.