خدای سیاه که تو می‌گویی آمون است که ملت مصر را غلام کرده و آنها را در جهالت نگاه داشته تا اینکه هرگز نپرسند «برای چه؟» این خدای سیاه به وسیلهٔ نادانی و خرافات و تکفیر خدایی می‌کند و روش همیشگی او این است: همه باید گرسنه باشند تا پیوسته برای من و درباریان من یعنی کاهنان سرتراشیده کار کنند و اگر روزی یکی از آنها سر برآورد و بپرسد «برای چه» من فوری سرش را به جرم اهانت به خداوند و به گناه تکفیر با تخماق خواهم کوبید تا دیگران بدانند که فقط آنچه من می‌گویم درست است و آزادی یعنی اینکه تمام ملت مصر در همه عمر بردهٔ من باشند و حتی در مدرسه دارالحیات که بزرگ‌ترین مرکز علمی جهان است من اجازه نمی‌دهم که یک نفر بپرسد «برای چه؟»

ولی پزشکان بر طبق قانونی که در هیچ جا نوشته نشده، ولی تمام اطبا از آن اطاعت می‌کنند، همواره جنایت همکاران خود را ندیده می‌گیرند و هرگز یک پزشک نمی‌گوید که پزشک دیگر از روی عمد یا بر اثر نادانی بیماری را به قتل رسانید.

به خانه‌های ما می‌روند و با زن‌های ما تفریح می‌کنند و پیوسته جوان‌ترین و زیباترین زن‌ها را برای تفریح انتخاب می‌کنند و وقتی اعتراض می‌کنیم که چرا با زن‌های ما تفریح می‌کنید، می‌گویند خدای جدید گفته مردها مساوی هستند و لذا یک مرد مساوی با مرد دیگر است و فرقی نمی‌کند مردی که با زنی تفریح می‌کند برادر او باشد یا مرد دیگر.

آنها می‌گفتند ما نمی‌خواستیم زندگی ما تغییر کند، برای اینکه مردمی فقیر بودیم و پدران ما می‌گفتند وقتی انسان فقیر است، نباید خواهان انقلاب باشد. برای اینکه هر انقلاب و تغییر به سود اغنیا و به ضرر فقرا تمام می‌شود و پس از هر تغییر زندگی اغنیا توانگرتر می‌شوند، لیکن در کفهٔ فقرا میزان گندم رو به تقلیل می‌گذارد و ارتفاع روغن زیتون در کوزه‌ها پایین می‌رود.

من گمان می‌کنم که زندگی راحت و غذا و لباس خوب و وجود غلامانی که روز و شب خدمتگزار انسان هستند طوری انسان را معتاد به راحتی و تن‌پروری می‌کند که بعضی از این اشخاص حاضرند بمیرند، ولی حاضر نیستند که زندگی خود را تغییر بدهند، زیرا از مجهولات زندگی آینده می‌ترسند و بیم دارند که خواب و خوراک و لباس و زن‌های زیبای آنها از دستشان برود.

ممکن است که لباس و زبان و رسوم و آداب و معتقدات مردم عوض شود ولی حماقت آنها عوض نخواهد شد ودر تمام اعصار می‌توان به وسیلهٔ گفته‌ها و نوشته‌های دروغ مردم را فریفت.