نویسنده اصرار نداشت که هوای ماه آبان را به علت پیاده روی زائران به خنکای اردیبهشت و عطر دلنوازش مانند کند و یا بگوید که اصلا خسته نشده و دلش برای لحظه ای خوابیدن تنگ نشده است. بلکه خیلی ساده و بدون ترس از قضاوت شدن اعتراف می کند که شبی هوا خیلی سرد بوده و به سختی توانسته پتویی پیدا کند تا خودش و خواهرش مشترکا چند ساعتی زیر آن استراحت کنند و مواردی مانند این. از طرف دیگر برخلاف موضوع سفر که پیش از هر چیز غم و اندوه و سختی را به ذهن متبادر می کند، خانم غفارحدادی روایتگری اش از فضای معنوی پیاده روی اربعین را با طنزها و شوخی هایی ظریف ترکیب کرده و در نهایت کتابی شیرین و خوش خوان تحویلمان می