صدا گفت: بلندشو … بلندشو فرار کن
صاحب آن صدای لرزان دست های ابوعبدالله را بازکرد.
پوستین گرمی به روی دوشش انداخت و گفت: این آخرین بخت توست. گروگان های قبلی همین جای بالای کوه دفن شدند و کسی خبر ندارد که چه بلایی به سرشان آمده است. اما تو
خوش اقبال بدی که تحمل من تمام شد و دیگر نمی توانم به اسن زندگی ادامه بدهم . بلند شو و برو …. دورشو….