انسان متحجر نیست. دیروز تا به حال فکر و مطالعه کرده و به یک جمع‌بندی تازه رسیده … دکتر (شریعتی) چنین کرد: آرایش اندیشه‌هایش، برداشت‌های اجتماعی اش در حال دگرگونی و در مسیر «شدن» بود، چون انسان موجودی است در حال «شدن». نه فقط انسان، که همه موجودات عالم طبیعت واقعیت‌های شدنی هستند. ولی انسان در میان همه موجودات، شدنش شگفت‌انگیر است.

نخستین بخش کتاب به گفتاری از آیت‌اللّّه شهید دکتر بهشتی اختصاص دارد که در تاریخ ۵۹/۳/۲۹ در دانشکده نفت آبادان ایراد شده است. در این گفتار از خاستگاه اجتماعی دکتر شریعتی، اینکه وی خود را ساخته‌وپرداخته رنج می‌دانست، ویژگی‌های شخصیت او، تشنگی او برای دانستن و جستجوگری، اندیشهٔ پویا و پرتحرک و خلاق او سخن رانده شده است.

آنچه دربارهٔ بخش دوم کتاب باید گفت این است که نمونه‌ای است قابل‌تأمل در شیوهٔ برخورد با آرای مخالف: در عین صراحت و صلابت، با احترام و حفظ حرمت اشخاص درآمیخته؛ در عین بررسی و نقد و نظر علمی، پایبند و متوجه به موازین اخلاقی در عین ایجاز، همراه با وسواس و دقت در انتخاب واژه‌ها و عبارات و متکی به استناد دقیق به منابع و مآخذ.

همان‌ طور که از فحوای این گفتار برمی‌آید، دو گفتار مذکور در پاسخ به ایراداتی بوده است که آیت‌اللّه مصباح یزدی در جلسهٔ پایانی درس نهایه در مدرسهٔ منتظریه بر دیدگاه دکتر شریعتی در مورد مسئلهٔ خاتمیت وارد ساخته بودند.

بخش سوم نیز، مشتمل بر چهار مصاحبه از شهیدبهشتی است که تحت عناوین گوناگون و در زمان‌های مختلف دربارهٔ اندیشه و شخصیت دکتر شریعتی ایراد شده است.