شاید در کنار قرآنی که همه ی ما در خانه هایمان بر سرتاقچه داریم، نهج البلاغه هم باشد، اما چه چیزی بین ما و این آبی بیکران واصله انداخته؟ چه چیز سبب شده که از این شربت شیرین ننوشیم و از پرتو نورش بهره نبریم؟ شاید همان تلقی ای که بین ما و قرآن جدایی انداخته، ما را از کلام زیبای امیر نیز محروم کرده است. شاید با خود گمان کرده ایم که من کجا و نهج البلاغه کجا؟ من کی می توانم کلام ناب امام را درک کنم؟ من که سواد فهم این واژه ها را ندارم ولی فقط کافی است به چشم نامه ای از یک دوست دیرین و مهربان به آن نگاه کنیم حکمتهایش را چون تابلویی پیش روی خود قرار دهیم و بگذاریم طنین صدای مولا دلمان را بلرزاند. آن وقت خواهیم یافت از چه گوهر گران بهایی محروم بودیم و خودمان هم خبر نداشتیم

تمام تلاش من در این مجموعه این بوده که به دوستان عزیزم بگویم آن گوهر نایی که دور از دسترس می نمود چگونه کام دل را شیرین می کند و مهربانانه راه نشان میدهد.