کمتر پیش می آید که فلاسفه به خاطر اندیشه شان جان بدهند، آخر معمولا کسی آن ها را جدی نمی گیرد و بهایی که باید برای صراحتشان بپردازند بیش از چند بخیه نیست. ولی مرگ خودخواسته شان، هرقدر هم نادر باشد، شایسته توجه است، چون نفوذ مهیبی بر نسل های بعد می گذارد. این فیلسوف شهیدان گویی شنیده اند که مرگ گرانبهاترین چیزی است که به انسان داده اند و خوب می دانند که «نابجا مردن» نهایت بی تقوایی است. شیوه مردن آن ها هنر زندگی و راه و رسم فلسفه ورزی شان است. کاستیکا براداتان، در این کتاب، تاریخ فلسفه را برای یافتن این فیلسوفان جست وجو می کند تا عصاره هر تفکری را نه در نوشته های فلاسفه که در زندگی و مرگشان پیدا کند.