تفسیر سوره ی برائت

سلسله جلسات تفسیر قرآن کریم توسط حضرت آیت الله‌العظمی خامنه‌ای از پاییز سال 1350 در مدرسه‌ی «میرزاجعفر» مشهد(دانشگاه رضوی فعلی) شروع شد.
در این جلسات سوره‌های مبارکه‌ی مائده، انفال، برائت و آیاتی از سوره‌‌ی مبارکه‌ی یونس مورد تفسیر و تبیین قرار گرفت.

تفسیر سوره‌ی مبارکه‌ی برائت از اوایل سال 1351 آغاز و حدوداً تا بهمن 1351 _ برابر با محرّم الحرام 1393هجری قمری- ادامه یافت.
این درس تفسیر که یکی از دو درس تفسیر در حوزه علمیّه‌ی مشهد در آن روزگار بود، به‌طور معمول در روزهای تعطیلی دروس رسمی حوزه یعنی پنجشنبه‌ها و جمعه‌ها در «مدرسه‌ی میرزاجعفر» از مدارس علمیّه‌ی در محدوده‌ی حرم مطهّر و بعدها در مسجدی در «پایین خیابان» و سپس مسجد قبله، برگزار میشد.
روش بکار رفته در این جلسات تفسیری، روش اجتهادی است که در آن بر استفاده و راهیابی به مقصود آیات با استفاده از تفکر و تعقل تاکید شده است. ضمن این که در کنار روش عقلی استفاده از روش تفسیری قرآن به قرآن و بهره‌گیری معتنابه از روایات کاملا مشهود است.
این جلسات به دلیل مضمون و محتوای روشنگرانه و کاربردی آن در زنده کردن روح اسلامی در مخاطبان از سوی رژیم طاغوت به شدت مورد توجه و کنترل بوده است.
پیش از این و در سال 1393 مجموعه‌ی مبانی و قواعد تفسیری حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای برگرفته از متون این جلسات تفسیری به صورت کتابی مستقل، استخراج و توسّط نشر «نسیم انقلاب» وابسته به «انتشارات انقلاب اسلامی» با عنوان «مروری بر مبانی، روش و قواعد تفسیری حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای در تفسیر سوره‌ی توبه» منتشر شده بود. برای تتمیم فایده، آن کتاب به ابتدای متن تفسیر سوره‌ی مبارکه‌ی برائت افزوده شد.
این کتاب برای مجامع علمی و نیز عموم مردم قابل استفاده است و می تواند منبعی برای دروس تفسیر تخصّصی و مبانی و قواعد تفسیری رشته‌ی علوم قرآن و حدیث قرار گیرد. امید است خدای متعال این تلاش خاضعانه را بپذیرد و آن را گامی در راه ترویج معارف قرآن کریم قرار دهد. ان شاءالله.