شاگرد حضرت امام در نجف بود چشمانش مشکل داشت اما حضرت رسول الله (ص) در نوجوانی شفایش داد. در جوانی با چشمان کم بینا به تنهایی به کربلا رفت در میان راه که همه جا تاریک بود و کسی نبود دستش را بگیرد مردی ناشناس آمد و او را به کربلا رساند. آن شخص نام شیخ عبدالکریم را می دانست و به شیخ گفت: از نام و نشان من چیزی نپرس که باید بی نام باشم! مبارزاتش را از سال ۱۰ شروع کردا در زمانی که کمتر روحانی در
بهبهان و خوزستان و حتی کشور وارد مبارزات شده بودا هسته های فرهنگی و مبارزاتی بهبهان را راه اندازی کرد. ساواک بهبهان که در بی رحمی زبانزد بود مثل مرگ از او می ترسید.
با اینکه طلبه بود اما یک مخترع به تمام معنا بود. اختراعاتی داشت که مهندسین هم در آن حیران می ماندند.
بارها زندانی شد اما او همان بود که بود مبارز و یکدنده رهبر انقلابیون بهبهان بود با اینکه از هیچ چیز و هیچ کس نمی ترسید، اما برای سازمان مجاهدینیها بسیار دلسوز بود. خودش را به آب و آتش می زد تا آنها را آگاه کند و به نحوی از زندان آزاد کند. بسیاری از شهدای بهبهان در مکتب او بزرگ شدند و از او خط میگرفتند. سرداران بزرگی در مکتب او رشد کردند.