پدر و مادر یولیان به قلعه‌یی خانه داشتند، در دل بیشه‌ها، به دامان تپه‌یی. چاربرج گوشه‌ها بامهای نكداری پوشیده فلسهای سربی داشت، و پایه دیوارها نهاده بود بر تخته‌های سنگ، كه تیز تا ته كنده‌ها فرود میامد. فرش حیاط به پاكیزگی سنگ‌فرش كلیسایی بود. ناودان‌های دراز، به هیات اژدران نگون‌پوز، آب‌باران‌ها را به مصنعه می‌شاریدند، و بر لب پنجره‌ها، به هر طبقه، در گلدانی از سفال نگارین، گل‌كرده بود ریحانی یا گل آفتاب‌گردانی.