سوار باد شد و رفت روی دریا…نه قطب­نما داشت و نه می­دانست کجاست و کجا دارد می­رود و نه می­توانست هیچ تغییری در جهت حرکت بالون بدهد – تسلیم باد بود. با خودش عهد کرد که به هرجایی که رسید،به جای هر کار دیگری مثل تلفن زدن به دفتر شرکت در دهلی و خبر دادن از سلامت خودش یا تماس گرفتن با خبرنگارها و روزنامه ­نگارها و تعریف کردن واقعه و چاپ کردن شرح حالش در روزنامه­ها و مجله­ها،خودش را از همه کس پنهان کند و به این ترتیب همه­ی این نیروها و تجربه­ای که به دست آورده است و با به کار گرفتن همه­ی استعدادهای ذاتی و اکتسابی همه­ی عمرش،بهترین،رونده­ترین،پرنده­ترین،سبک­ترین و خوشدست­ترین بالون دنیا را بسازد.