مارش‌لندزی‌ها افسانه‌ی ایکاباگ را نسل‌به‌نسل و سینه‌به‌سینه نقل کرده بودند و شهرت آن به همه‌جا و حتی تا شوویل هم رسیده بود. دیگر کسی نبود که این داستان را نشنیده باشد. طبیعتاً مثل همه‌ی افسانه‌ها، داستان بسته به راویِ آن کمی متفاوت نقل می‌شد. بااین‌همه، موضوع همه‌ی داستان‌ها این بود که هیولایی در شمالی‌ترین بخش این سرزمین در باتلاقی سیاه و معمولاً مه‌آلود که هیچ انسانی جرئت نزدیک شدن به آن را نداشت، زندگی می‌کرده. می‌گفتند خوراک هیولا کودکان و گوسفندان بوده‌اند. حتی بعضی وقت‌ها، زنان و مردان بالغی هم که راه گم می‌کردند و در دل شب بیش از اندازه به باتلاق نزدیک می‌شدند، طعمه‌ی هیولا می‌شدند…