«اردوگاه اطفال» روایت دیگری از رنج ها و دردهای اسرای هشت سال دفاع مقدس در زندان ها و اردوگاه های عراق است؛ اما بسیار دردناک تر از روایاتی که تا به حال شنیده اید.

یوسف زاده در این کتاب به سراغ اسرای زیر بیست سال رفته است. اسرایی که در فاصله سال های ۱۳۶۲ تا ۱۳۶۴ در اردوگاه های رمادی یک و دو معروف به «اردوگاه اطفال» بوده اند.

او در نگارش این کتاب علاوه بر مشاهدات شخصی، ساعت ها با آزادگان این اردوگاه ها مصاحبه کرده است. هرچند خودش اعتراف می کند که هنوز ناگفته های زیادی از آن اردوگاه ها مانده است که نتوانسته روایت کند: «با این کتاب، تا کنون سه سال از هشت سال اسارت من و همراهانم روایت شده است. می ماند پنج سال آخر که در اردوگاه موصل دو گذشته و در یک کتاب جداگانه، اگر خدا بخواهد و عمری باقی باشد شرحش را خواهم نوشت.»

این کتاب دقیقا در نقطه ای آغاز می شود که کتاب «آن بیست و سه نفر» به پایان رسید.

از کتاب : امروز حمید عراقی گفت فردا می خواهیم وسط اردوگاه یک پرچم نصب کنیم.با خودم گفتم لابد از فردا باید به اینا جواب بدیم کی پرچم عراق رو پایین کشیده ، کی به پرچم عراق بی احترامی کرده و مشکلاتی از این دست ، اما در کمال تعجب حمید عراقی ادامه داد : از فردا یک پرچم جمهوری اسلامی ایران نصب می کنیم وسط اردوگاه ! فهمیدم حمید عصبانیه ، داره زمینه چینی میکنه که حرف مهمی بزنه. گفتم : سیدی حمید ، چرا مگه چطور شده ؟ حمید گفت : شما به هیچ قانونی احترام نمیذارید.می گیم نماز جماعت نخونید ، می خونید .می گیم با خبرنگارها مصاحبه بکنید ، نمی کنید .می گیم صلوات نفرستید ، می فرستید .می گیم بعد از سوت آمار سریع بیایید توی محوطه ، نمی آیید. خب یک دفعه پرچم جمهوری اسلامی رو هم نصب کنید وسط اردوگاه دیگه