جیکوب در تخت دیگر کنارِ در خوابیده بود؛ غرقِ خواب و در بی‌هوشی‌ای عمیق بود. آروارهٔ گوسفند با آن دندان‌های زردِ بزرگ کنار پایش بود. جیکوب با پایش آن را به طرف نرده‌های تخت هل داده بود.
بیرون، توفان در ساعت‌های اولیهٔ صبح قطع شد، ولی باران بی‌وقفه و با شدت می‌بارید. گل مینا روی زمین له شده بود. سطلِ بچه تا نیمه پُر از باران شده بود و خرچنگ با پوستهٔ شیری‌رنگ آهسته کف سطل می‌چرخید، سعی می‌کرد با پاهای ضعیفش از دیوارهٔ شیب‌دار بالا برود؛ سعی می‌کرد و می‌افتاد، بارها و بارها سعی می‌کرد.

پسربچه‌ها در اتاق‌خواب جلویی، پتو را از روی خودشان کنار زده و زیر ملافه خوابیده بودند. هوا گرم و تا اندازه‌ای شرجی و بخارآلود بود. آرچر خودش را پخش کرده بود و یک بازویش روی بالش بود. سرخ شده بود و تا کمی باد به پردهٔ سنگین خورد، برگشت و چشم‌هایش را نیمه‌باز کرد. باد رویهٔ دِراور را تکان داد و کمی نور به داخل تابید و لبهٔ تیز قفسهٔ دِراور دیده شد. پارچه تا اندازه‌ای بالا آمد و یک برآمدگی سفید تشکیل شد و نوار باریک نقره‌ای در آینه نمایان شد.‌

از اتاق‌نشیمن جلویی صدای ضعیفی آمد. آقای پیرس لامپ را خاموش کرده بود. باغ تاریک شد. چیزی جز قطعه‌زمینی سیاه دیده نمی‌شد. همه‌جایش باران باریده بود. همهٔ علف‌ها زیر باران خم شده بودند. پلک‌ها از شدت بارش باران بسته می‌شدند. اگر کسی طاق‌باز می‌خوابید چیزی جز درهم و برهمی و آشفتگی نمی‌دید… ابرها می‌چرخیدند و می‌چرخیدند، و چیزی با ته‌رنگِ زرد و گوگردمانند در تاریکی بود.

نور تمامِ زمین چمن را درخشان کرد؛ روی سطلِ سبز بچه افتاد، با آن خطوط طلاییِ دورش، و روی گل مینایی که در نزدیکی آن به‌شدت تکان‌تکان می‌خورد. چون توفان در ساحل خیلی شدید بود، خودش را به سوی تپه‌ها پرتاب می‌کرد و به شکل تندبادهای ناگهانی، روی پشت خودش می‌جهید. این‌گونه بود که توفان روی شهری که در گودی قرار داشت پخش شد! این‌گونه بود که گویی نورها چشمک می‌زدند و از عصبانیت می‌لرزیدند، نورهای بندر و نورِ پنجره‌های اتاق‌خوابِ خانه‌های بالادست!‌ و در برابرشان امواج تاریک می‌غلتیدند، روی آتلانتیک می‌چرخیدند و ستاره‌ها بر فراز کشتی‌ها با سرعت این‌طرف و آن‌طرف می‌رفتند.

خانم فلاندرز آهسته گفت «شب‌به‌خیر ربکا.» با این‌که هر دو هم‌دستانِ توطئهٔ ابدی سکوت و شیشه‌های تمیز بودند، ربکا او را «خانم» خطاب کرد.
خانم فلاندرز چراغ الکلی اتاقِ جلویی را روشن گذاشت. عینک و وسایل خیاطیش و یک نامه با مُهر پستی اسکاربورو آن‌جا بودند. پرده‌ها را هم نکشیده بود.