جمعی از ارتشیان در پی کودتای نظامی 1930 کنترل برزیل را به دست گرفتند و ژوتولیو دورنیس وارگاس را به عنوان رئیس جمهور موقت برگزیدند. تغییر حکومت سبب سقوط الیگارشی و افزایش طبقه ی متوسط شهری شد. حکومت وارگاس شکل های مختلف اداره ی کشور را تجربه کرد. در طول 1934-1930 دولت هایی روی کارآمدند که به رشد فزاینده ی صنعتی و پیشرفت گسترده ی جامعه کمک کردند, اما در طول این مدت ژوتولیو دورنیس وارگاس همچنان رئیس جمهور موقت باقی ماند. کودتاگران ضمن الغای قانون اساسیی 1891، قوانین جدیدی را جایگزین نمودند که خالی از اشکال نبود و دست گروهی خود کامه را برای چپاول اموال کشور باز می گذاشت. این امر در 1932 به اعتراض پایتخت نشینانی انجامید که خواهان اجرای قانون اساسی پیشین بودند. در این دوره نیز باز وارگاس، اما این بار به گونه ای دموکراتیک، به ریاست جمهوری رسید. وی در این برهه از زمان، یعنی 1954-1950، زمام امور را به دست گرفت، هرچند در 1954 به زندگی خود خاتمه داد. از آن پس برای چند سال حکومتی مردمی روی کارآمد که دست به اصلاحات اجتماعی گسترده ای زد، آنچه به یقین با منافع الیگارشی سنتی و سازمان سیا منافات داشت و سبب سقوط حکومت مردمی برزیل شد. سرانجام، در 1964، در پی کودتایی، یک دیکتاتوری دیگر جایگزین حکومت وقت شد، نظامی که سرکوب همه س منتقدان، مخالفان و افزایش رعب و وحشت در سطح جامعه را سر لوحه ی کار خود قرار داد.