شهرت عامل ایجاد جذابیت‌های خاص در افرادی است که در زندگی خود رنج‌های ناگواری متحمل شده‌اند، در مدرسه آزار دیده‌اند، با فقر دست‌وپنجه نرم کرده‌اند یا اینکه والدینشان با آن‌ها بدرفتاری کرده‌اند. هیچ‌کس دلش نمی‌خواهد میلیون‌ها نفر بفهمند که او در مقطعی از زندگی‌اش نادیده گرفته شده است. برعکس، آشکارترین نشانه برای اثبات خوب‌بودن و آگاه‌بودن هر پدر و مادری این است که فرزندشان آرزو نکند در مرکز توجه عموم قرار بگیرد.

آنچه رسانه‌ها در کانون توجه ما قرار می‌دهند، «واقعیت» نیست؛ بلکه گلچینی محتاطانه از رویدادهایی دستکاری‌شده‌اند تا وحشتناک جلوه کنند. قطعاً تصویری که رسانه‌ها از جهان «واقعی» تولید می‌کنند، بسیار نازل‌تر از تصویری است که اجداد قرون‌وسطایی‌مان، که هیچ‌چیزی از دنیای آن‌طرف مرزهای دهکده‌شان نمی‌دانستند، از جهان داشتند.

افلاطون هیچ‌وقت فکرش را هم نمی‌کرد که به پیشنهادش عمل شود. او هیچ برنامۀ کامل و جامعی برای سانسور ارائه نکرد؛ ایدۀ او فقط دیگران را تحریک کرد و البته عامل تحریک‌آمیز بسیار مهمی هم بود، زیرا اذهان لیبرال را در معرض ازهم‌گسیختگی‌های خاص موجود در اندیشه‌هایشان قرار داد. با این حال، ممنوعیت هنر و به‌تبع آن، ممنوعیت رسانه‌ها، در دستور کار هیچ‌کجا قرار ندارد و هیچ‌وقت در هیچ دموکراسی‌ای اتفاق نمی‌افتد.