داستان پیرمرد و دریا در مقایسه با اغلب داستان‌ها، از جهات بسیار، اثرى استثنایى است. دوره وقوع حوادث آن بسیار كوتاه است؛ بخش بزرگى از آن در طى سه روز و سه شبى رخ مى‌دهد كه پیرمرد در دریا به‌سر مى‌برد.
البته یك روز پیش از آغاز و یك نیم‌روز پس از پایان داستان نیز وجود دارد. حال مى‌توانید تصور كنید كه كار نویسنده چقدر دشوارتر مى‌شود. سه روز از زندگى یك نفر بى‌آن‌كه نفرى دیگر در اطرافش باشد. در حالت عادى، چنین داستانى بسیار خسته‌كننده مى‌شود. ولى اغلب خوانندگان داستان معتقدند كه پیرمرد و دریاخسته‌كننده نیست. همینگوى چگونه توانست زمانى چنین كوتاه را در زندگى فقط یك نفر به زمانى چنین جالب تبدیل كند؟ در روز قبل از داستان، هشتاد و چهار روز از آخرین صید سانتیاگو یا «پیرمرد» مى‌گذرد. او یك بیوه‌مرد است و كوچك‌ترین اثرى از وجود فرزند در زندگى‌اش دیده نمى‌شود. فقط «پسرك» یا مانولین را در كنار خود دارد كه همراه و دوست حقیقى او است. مانولین شاگرد سانتیاگو بوده است، ولى پدر و مادرش او را مجبور كرده‌اند در قایق ماهى‌گیرى دیگرى كار كند، چون سانتیاگو «بد مى‌آورد». ولى پسرك همچنان به پیرمرد وفادار است و او را در تدارك دیدن براى صید یك «ماهى بزرگ» یارى مى‌كند.